چقد تنهایی نامرده

توی این روزای بی‌پناهی، که غصه‌ها آوار شدن رو زندگیم، چای نوشیدم و باطعمش روزایی رو به‌یاد آوردم که بودنت، تنها پناهم بود و حرف زدن باهات، تنها آرامشم ؛

و باز با عطر یادت تا بهشتِ آرامش رفتم...