حالا من امشب، از جنس واژه

تا روزی که منو بخونی، می‌نویسم...

شادمانه‌ترین تصویر

برگهای پاییزی توی جاده، بی‌هراس و رها، خودشون رو جلوی ماشینای رهگذر پرواز می‌دن و می‌رقصن و می‌رقصن...

تک‌تکشون ایمان دارن که آسیب نمی‌بینن؛

می‌شینم توی آغوشِ گرم و امنِ خاطرات قشنگی که برام ساختی، قلبم رو جلوی احساسات عاشقانه‌ات آزادانه پرواز می‌دم و تمام وجودم از شادیِ حضورت تو لحظه‌هام به رقص درمیاد؛ من هم مثل همون برگهای پاییزی ایمان دارم که عشق تو نه تنها آسیبی بهم نمی‌زنه، که تو لحظه‌های دلتنگی، آخرین پناهِ قلبمه.